Αν η αρετή, όπως διαβάζουμε στον Αριστοτέλη, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία του ανθρώπου και αν η αρετή είναι η μεσότητα και αν μία από τις μεσότητες είναι το θάρρος, η κατάσταση δηλαδή ανάμεσα στο θράσος και τη δειλία, ο δειλός μεταφραστής είναι ένας δυστυχισμένος ή – ορθότερα – ένας μη ευτυχισμένος άνθρωπος; Και τι μπορεί να είναι αυτό που τον φοβίζει; Και γιατί τον φοβίζει; Και, εν τέλει, ποιος είναι ο δειλός μεταφραστής; Μήπως τελικά όλοι οι μεταφραστές είναι δειλοί;